Artur Żurek

„Plecami do wyjścia, na wózku inwalidzkim siedział bez ruchu barczysty mężczyzna. - Proszę pana - wyszeptała nie wiedzieć czemu. Nie zareagował. Obeszła wózek i stanęła na wprost inwalidy. Najpierw zobaczyła martwe, szeroko otwarte oczy. Potem krwawą linię na gardle. Miała wrażenie, że wciąż płynie z niej krew na koszulę mężczyzny. Na koniec spojrzała na czerwoną kałużę na podłodze. Chciała krzyczeć,...